ΜΕ ΤΡΕΛΑ ΚΑΙ ΚΟΡΔΕΛΑ..

"Υπάρχει μια λεπτή γραμμή που χωρίζει τη μεγαλοφυΐα από την τρέλα. Εγώ έχω σβήσει αυτήν τη γραμμή.."

Oscar Levant, 1906-1972, Αμερικανός πιανίστας

Ένας αγριεμένος Μπόμπυ Μπράουν έκανε φύλλο και φτερό τη Φενέρ στην Πόλη, τραβώντας τα βλέμματα όλης της μπασκετικής Ευρώπης. Μάγκας ο Μπάνκι.. Έκανε το χρέος του ο Ολυμπιακός απέναντι στη πρωταθλήτρια Τουρκίας Μπεσίκτας  έχοντας δίπλα του αρκετό κόσμο στο ΣΕΦ..

Πάμε Φάληρο πρώτα.. 

-Για την Μπεσίκτας έχουμε μιλήσει αρκετές φορές μέσα στη σεζόν. Ομάδα που μας αρέσει, έχει πλάνο και δυναμισμό χωρίς να ξοδέψει πολλά χρήματα το καλοκαίρι. Το θέμα για την ομάδα του Κουντέρ είναι ότι η χημεία του μπακόρτ δέχθηκε σοβαρό πλήγμα (εδώ και πολύ καιρό) μετά τον τραυματισμό του Τουκτού Ατσίκ, ενός εκ των καλύτερων Τούρκων pass first PG’s και η απόκτηση του Γιούιν  δεν έχει βοηθήσει τόσο ακόμα.

-Ο Ολυμπιακός χτύπησε στην επίθεση αρκετά σημαδεύοντας τον Μάρκοτα. Ο παίκτης που έβρισκε μπροστά του τον Κροάτη πήγαινε μέχρι τέλους εκμεταλλευόμενος την αδυναμία του παίκτη της Μπεσίκτας σε πλάγια και πίσω βήματα αλλά και στη άμυνα στο ποστ. Πρίντεζης και Άντιτς λοιπόν  εκμεταλλεύτηκαν –ο καθένας με διαφορετικό τρόπο-  την αμυντική αιμορραγία της Μπεσίκτας στο «4». Όταν δε ο Κουντέρ προσπάθησε να κρύψει αυτή του την αδυναμία ντουμπλάροντας άμεσα τον παίκτη που έμενε ψηλά με τον Κροάτη πάουερ φόργουορντ, οι ερυθρόλευκοι γύριζαν γρήγορα τη μπάλα στην αντίθετη πλευρά βρίσκοντας καθαρές ματιές και καλά σουτ προς το καλάθι. Όταν μάλιστα στη 3^η περίοδο βρήκαν πόντους και στο τρανζίσιον με εκφραστή τον Σπανούλη, απέκτησαν ξεκάθαρα εικόνα νικητή. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού από μόνος αποτελεί «ασφάλεια» ειδικά σε τέτοιου είδους ματς, όπου –στο τοπ 16- το φεγγάρι είναι περίεργο και μπορεί ελλοχεύουν κινδύνους. .

-Ο Κουντέρ είχε φτιάξει έναν μεγάλο κόκκινο κύκλο με το μαρκαδόρο του στο μπλοκάκι, στοχεύοντας το καλάθι της ομάδας. Αυτό έπρεπε να προστατεύσει πάση θυσία, μην επιτρέποντας lay ups. Καθόλου εύκολο απέναντι σε έναν Ολυμπιακό ο οποίος χτυπά ακριβώς εκεί τον αντίπαλο, με όλα του τα όπλα μέχρι να τον γονατίσει ξεριζώνοντας του τη καρδιά. Παρ’όλα αυτά οι Τούρκοι δε τα πήγαν άσχημα (αν και χωρίς τον Βίντμαρ) με την ελληνική ομάδα να τελειώνει με 19/42 δίποντα και τους γηπεδούχους να δυσκολεύονται στο κομμάτι «τελείωμα στο ζωγραφιστό».

-Ο Κώστας Σλούκας ήταν ο παίκτης-κλειδί των πρωταθλητών εχθές στο Φάληρο. Φάνηκε ότι του πήγαινε το παιχνίδι από την αρχή, κερδίζοντας με το σπαθί του τα 21’35’’ συμμετοχής και προσφέροντας 9 πόντους (με 2 τρίποντα-μαχαιριά, χαρακτηριστικά του clutch χαρακτήρα του), 5 ριμπ. και 3 ασσίστς. Μάλιστα στη 4^η περίοδο ο Μπαρτζώκας, πατώντας στην καλή εμφάνιση του «Σλου»,  δοκίμασε αρκετά σχήμα με τρία γκαρντ (Σπανούλη-Σλούκα και ενάν εκ των Μάντζαρη-Λο στο πόιντ) έχοντας βέβαια απέναντι του μια τριάδα παρόμοιων κυβικών (Γιούιν-Τζέρελς-Γκιουλέρ). Με αυτή τη light-lineup οι ερυθρόλευκοι βρήκαν μεγαλύτερη κίνηση στην επίθεση τους, δημιούργησαν ρήγματα και τελείωσαν φάσεις με τους Χάινς-Πάουελ από δημιουργία των γκαρντς.

-Αμυντικά ο Ολυμπιακός ήταν καλός. Σοβαρός και προετοιμασμένος θα έλεγα καλύτερα, εάν λάβουμε υπόψη ότι είχε απέναντι του μια ομάδα η οποία έχει την πιο αναιμική επίθεση από τις 16 ομάδες που συνεχίζουν, συν ότι της έλειπε ο καλύτερος πασέρ της και ο μόνος ψηλός της που μπορούσε να ακουμπήσει τη μπάλα στο ποστ με καλές προϋποθέσεις.  Η ελληνική ομάδα με τον Μάντζαρη επάνω στον Τζέρελς  και τον Σπανούλη στον Γιούιν άσκησε πίεση στη μπάλα και έκοψε έκοψε τη δημιουργία των Τούρκων, απομονώνοντας τους  πιο επικίνδυνους παίκτες τους και αναγκάζοντας τους να παίζουν ένας εναντίον πολλών.. 10 σουτ ο Τζέρελς, 9 ο Γιούιν, 13 ο Μάρκοτα, 0/7 ο Κρίστοφερ.. Στην απομόνωση όλοι! Η Μπεσίκτας τελείωσε το ματς με 9 μόνο ασσίστς και 15 λάθη. Τραγική στο AS/TO δηλαδή..

Συνολικά οι γηπεδούχοι εστίασαν στο να περιορίσουν το επιθετικό ριμπάουντ του αντιπάλου, κομμάτι που η Μπεσίκτας είναι αρκετά δυνατή, και έκαναν καλή δουλειά αν εξαιρέσουμε τον Μάρκοτα που ήταν αρκετά δραστήριος.

-Ο Ολυμπιακός λοιπόν πήρε τη νίκη που χρειαζόταν σε ένα όμιλο που αναμένεται να γίνει ..μύλος! Δεν έπιασαν υψηλά στάνταρντς απόδοσης οι ερυθρόλευκοι, δεν πλησίασαν καν στο να κάνουν ένα «ισορροπημένο» παιχνίδι. Είχαν όμως τον χαρακτήρα για να μη κινδυνέψουν σε ένα ματς που θα μπορούσαν να είχαν κινδυνέψει. Είπαμε, το φεγγάρι ήταν περίεργο.. Το επόμενο παιχνίδι στη Βαρκελώνη είναι must see. Αποτελεί ιδανικό κριτήριο για το που πραγματικά βρίσκεται η ομάδα στην παρούσα φάση απέναντι στον άμεσο ανταγωνισμό..

ΓΙΑ ΔΕΣΙΜΟ..

Ο τύπος είναι απλά για δέσιμο. Έχοντας παρακολουθήσει τη συντριπτική πλειοψηφία των αγώνων της φετινής Μοντεπάσκι μπορώ  να γράψω ολόκληρο βιβλίο για την «κλινική περίπτωση» Μπράουν.. Έχω δεί πράγματα από τον συγκεκριμένο που με έχουν φέρει σε κατάσταση αμόκ (κλείσιμο υπολογιστή κλπ.) Λάθος –παιδικές καλύτερα- επιλογές σε κλειστά ματς, σουτ εκτός λογικής και timing και τα ρέστα.. Όμως ο τύπος το’χει. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Αυτό που με εντυπωσιάζει περισσότερο σε αυτόν είναι ότι αυτό το «κεφάλι» που τρέχει μια επίθεση 80-85 κατοχών κάνοντας ελάχιστα λάθη (1.9 στην πρώτη φάση, κανένα μέχρι τώρα στα 2 ματς του τοπ-16).

Το ματς με τη Φενέρ θα μπεί στη χρυσή δισκοθήκη του κλαμπ της Σιένα για πολλούς λόγους, προφανείς φυσικά.. Σίγουρα ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της σεζόν, με εντυπωσιακές διακυμάνσεις και εξέλιξη.  Δύο ομάδες βέβαια οι οποίες είχαν ανμάψει πράσινο στη ρακέτα τους για ελεύθερη δίοδο, κάτι που αποτελεί το βασικό τους πρόβλημα. Ειδικά η γραμμή ψηλών της Μοντεπάσκι έχει εξασφαλίσει ένα πλουσιοπάροχο συμβόλαιο για τη νέα σεζόν  σε κάθε –πικραμένο ή μη- ψηλό που βρέθηκε αντίπαλος της. Ο Μπογκντάνοβιτς το κατάλαβε αλλά ήταν ο μόνος που έφτανε δυναμικά και αποφασισμένος μέχρι το ζωγραφιστό για να τελειώσει. Αντίθετα ο Πιανιτζιάνι  - ο οποίος ξεκίνησε τον Πρέλντζιτς στο «4»- δεν ρίσκαρε με τον Σαβάς (ο οποίος ξεκόλλησε την επίθεση του εναντίον της Καντού),  παρόλο που παρόμοια με αυτόν κορμιά έχουν κάνει ζημιά στη Σιένα φέτος.

Ο Μπάνκι έζησε τη μέγιστη φαντασίωση του από τότε που ανέλαβε τα ηνία της ομάδας. Φρόντισε και ο Μπράουν να τον κάνει μάγκα, όμως εγώ θα πω ότι αυτή Μοντεπάσκι (με τα τόσα μειονεκτήματα) έχει ξεκάθαρη κατεύθυνση. Παίζει «αυτό» και  το υποστηρίζει μέχρι τέλους, είτε για κάποιους είναι σωστό είτε λάθος. Στην Τουρκία εχθές πήρε τα ριμπάουντς και επέβαλλε από την αρχή τον ρυθμό της, ανοίγοντας το γήπεδο με ζον πρες κυρίως στα 3/4 που κατέληγε σε ζώνη 2-3 (η οποία όταν περίμενε στημένη, χωρίς να προηγηθεί πρες, ήταν πολύ παθητική). Για να λέμε την αλήθεια «της πήγαινε» το παιχνίδι. Ομάδα χωρίς ποστ παιχνίδι, ριμπάουντ και δυνατά κορμιά στη ρακέτα η Φενέρ. Απολαυστικό το shootout μεταξύ Μπράουν και Μπογκντάνοβιτς με νικητή τον «γκάνερ» της Μοντεπάσκι. Σπουδαίο ματς και από τους Σανικίτζε-Χάκετ, πραγματικά πίτ-μπουλ.. Την παράσταση βέβαια έκλεψε ο Μπράουν, ο οποίος ισοφάρησε το ρεκόρ των 41 πόντων για το θεσμό και νομίζω ότι με τον τρόπο που παίζει η φετινή Σιένα μπορεί να το ξεπεράσει. Πέρα από αυτά να σημειώσουμε ότι είχε 7 τελικές-0 λάθη.. Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά..

Σαφώς και η Μοντεπάσκι δεν έγινε ξαφνικά φαβορί για την πρόκριση. Είπαμε πέρα από τα επιθετικά πλεονεκτήματα έχει και σοβαρές αδυναμίες στην άμυνα, ειδικά στο ζωγραφιστό. Ο βασικός της στόχος είναι το πρωτάθλημα Ιταλίας, όπως αντίστοιχα και για τη Φενέρ των εκατομμυρίων. Οι Ιταλοί την επόμενη αγωνιστική υποδέχονται στην Παλαέστρα (σε ένα καυτό παιχνίδι) την Κίμκι ενώ η Φενέρ πάει να ρεφάρει στο Τελ Αβίβ, σε ένα ματς που ο χαμένος μένει πραγματικά πίσω.